Pochodzenie, cechy i przykłady Lunfardo

On LOndardo Składa się z modalności żargonu - lub języka - używanego głównie w argentyńskim mieście Buenos Aires, chociaż jego użycie w innych sąsiednich miastach, takich jak Rosario i Montevideo (Urugwaj).

Podobnie ten żargon został zdefiniowany jako „popularna mowa”, której słowa nie można znaleźć w słownikach języka hiszpańskiego; Oznacza to, że Lunfardo w swojej strukturze nie obejmuje kultów ani innych bardziej wyrafinowanych terminów.

Autorka María Helena Sarabia w swoim tekście Lunfardo: slang, który podniósł swój poziom językowy, Ustalił, że Lunfardo urodził się na obszarach portowych dziewiętnastego wieku dzięki kontaktowi z dialektami włoskimi i innym żargonem z populacji imigrantów. 

Z tego powodu Lunfardo jest połączonym żargonem, który stanowi słowa ze standardowego włoskiego, a także popularne dialekty innych imigrantów i hiszpańskich używanych w Argentynie. 

Lunfardo został wymieniony jako „mowa podziemnego świata” ze względu na marginalny stan języka. Jednak ten żargon został rozszerzony notorycznie, więc można go usłyszeć we wszystkich sektorach i poziomach społeczeństwa argentyńskiego, stając się z wielu powodów dumy narodowej.

Pochodzenie

Włoska imigracja

W 1855 r. Towarzystwo Buenos Aires miało 36%populacji imigrantów, gdzie Włosi do 11%; Były one rozproszone po dzielnicach miasta i były poświęcone obszarom gospodarczym, które można było łatwo dostosować.

Włosi, którzy przybyli do Argentyny, pochodzili głównie z północno -zachodniej strefy Półwyspu Włoskiego: Piemont, Liguria i Lombarddy; Ten ostatni obszar nadał nazwę Jargonowi, ponieważ słowo „Lunfa” pochodzi z języka Lombardo -spędzanego w północnych Włoszech -i oznacza „złodziej”.

Inne teorie stwierdzają, że migranci Lombardii byli uważani za przestępców, ponieważ ich społeczeństwo składało się z bankierów i pożyczkodawców. Z tego powodu Lunfardo jest również uważane za „język złodziei”.

Charakterystyka morfologiczna

Na leksykon tego żargonu wpływa inna modalność językowa znana jako „Cocoliche”, która składała się z pierwszego żargonu, który był używany, gdy różne języki zostały znalezione i mieszane w portach argentyńskich. 

Następnie Cocoliche przestał być używany, aby ustąpić miejsca najprostszej formie: Lunfardo.

Charakterystyka Lunfardo polega na tym, że nie można tego odpowiednio uznać za język, ponieważ język musi zawierać wszystkie elementy zdania. Ze swojej strony Lunfardo ma czasownik, rzeczownik i przymiotnik, ale nie zawiera zaimków, artykułów, przyimków, między innymi.

Przykłady słów

Następnie przedstawiono kilka słów leksykonu Lunfardo:

Biaba

Oznacza „bicie” i pochodzi z włoskiego. Z kolei to słowo zostało użyte do nazywania żywności zwierząt hodowlanych.

Patrzeć

Pochodzi z włoskiej „faccia” i oznacza „twarz”.

Laburo

Jest to jedno z najczęstszych słów w Lunfardo. Pochodzi z włoskiego „lavoro” i oznacza „pracę”.

Dziecko

„Pivetto” pochodzi z rodzaju i jest używany do wezwania młodego mężczyzny lub dziecka.

Bibliografia

1. Domy, j. (1991) Niektóre włoski w Lunfardo. Pobrano 19 września 2019 r. Contrastive: Contrastive.Przedmiot
2. González, zm. (2016) Podejście do metaforycznych podstaw Lunfardo. Pobrano 19 września 2019 r. Z Cervantes Virtual: Cervantes Virtual.com
3. Grayson, J. (1964) Lunfardo, nieznany język Argentyny. Pobrano 19 września 2019 r. Przez JSTOR: JSTOR.org
4. Lorenzino, g. (2014) Języki imigranta, Lunfardo i dyfuzja leksykalna w popularnym hiszpańskim portalu. Pobrano 19 września 2019 r. Z Papia, Brasileira Magazine of Studies: Magazines.Fflch.USP.Br
5. Lorenzino, g. (2016) Lunfardo w ewolucji argentyńskiego hiszpańskiego. Pobrano 19 września 2019 r. Z Scielo: Scielo.Conicyt.Cl
6. Mitchell, L. (2016) Początki Lunfardo: analiza ilościowa leksykonu. Pobrano 19 września 2019 r. Z Open Scholar Ship: OpenScholarship.Wustl.Edu
7. S.DO. (S.F.) Gwara. Pobrano 19 września 2019 r. Z Wikipedii: tak jest.Wikipedia.org